بیماری ام‌اس

مولتیپل اسکلروزیس MS یک بیماری مزمن است که سیستم عصبی مرکزی را درگیر می‌کند. در بیماری ام‌اس، سیستم ایمنی بدن به میلین، که لایه محافظ اطراف رشته‌های عصبی است، حمله می‌کند.

ام‌اس باعث التهاب و ضایعات موقتی می‌شود. همچنین می‌تواند منجر به ضایعات ماندگار ناشی از بافت اسکار شود که ارسال سیگنال‌های عصبی را به بقیه بدن برای مغز دشوار می‌کند.

هیچ درمانی برای ام‌اس وجود ندارد، اما می‌توان علائم را مدیریت کرد. درباره علل ام‌اس، نحوه درمان و موارد دیگر بیشتر بدانید.

علائم ام‌اس چیست؟

1. خستگی: به طوری که انجام کارهای روزانه دشوار شود.
2. مشکل در راه رفتن: مشکل در راه رفتن ممکن است با ام اس به دلیل موارد زیر رخ دهد:
   1. بی‌حسی در پاها یا پاها
   2. مشکل در ایجاد تعادل
   3. ضعف عضلانی
   4. اسپاستیسیته عضلانی
   5. مشکل در بینایی
   6. مشکل در راه رفتن نیز در صورت زمین خوردن می‌تواند منجر به آسیب شود.
3. مشکلات بینایی : مثل تاری دید، دو بینی
4. اختلال تکلم
5. سایر علائم نسبتاً رایج ام‌اس عبارتند از:
   1. درد حاد یا مزمن
   2. لرزش
   3. مسائل شناختی شامل تمرکز، حافظه و کلمه یابی
   4. مشکل در جویدن و بلعیدن
   5. مسائل خواب
   6. مشکلات کنترل مثانه

ام‌اس چگونه تشخیص داده می‌شود؟

یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی، اغلب یک متخصص مغز و اعصاب، نیاز به انجام یک معاینه عصبی دارد. آن‌ها همچنین در مورد سابقه بالینی شما با شما صحبت خواهند کرد و یک سری آزمایشات دیگر را برای تعیین اینکه آیا شما به ام اس مبتلا هستید یا خیر، درخواست خواهند کرد.

آزمایش تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اسکن ام‌آرآی

تپ ستون فقرات (پنکسیون کمری). پزشک ممکن است برای یافتن ناهنجاری‌های مایع نخاعی، اقدام به کشیدن مایع مغزی- نخاعی نماید. این آزمایش می‌تواند به رد بیماری‌های عفونی کمک کند.

آزمایشات خون

تشخیص ام اس نیاز به شواهدی از دمیلیناسیون دارد که در زمان‌های مختلف در بیش از یک ناحیه از مغز، نخاع یا اعصاب بینایی شما رخ می‌دهد. دمیلیناسیون فرآیندی است که از ارسال موثر سیگنال توسط اعصاب جلوگیری می‌کند.

تشخیص همچنین مستلزم رد سایر شرایطی است که علائم مشابهی دارند. بیماری لایم، لوپوس و بیماری شوگرن تنها چند نمونه هستند.

امید به زندگی برای افراد مبتلا به ام‌اس چقدر است؟

پیش‌بینی چگونگی پیشرفت ام‌اس در یک فرد تقریبا غیرممکن است. براساس NMSS، امید به زندگی در مبتلایان به ام‌اس در حال افزایش است.

طبق NMSS، حدود 10 تا 15 درصد از افراد مبتلا به ام‌اس، تنها 10 سال پس از تشخیص، حملات نادر و حداقل ناتوانی دارند. معمولاً فرض بر این است که آن‌ها تحت درمان یا داروهای تزریقی نیستند. گاهی اوقات به این بیماری ام‌اس خوش خیم می‌گویند.

چگونه با ام‌اس زندگی کنیم؟

اکثر افراد مبتلا به ام‌اس راه‌هایی برای مدیریت علائم و عملکرد خوب خود پیدا می‌کنند.

داروها

ابتلا به ام‌اس به این معنی است که باید به یک پزشک مجرب در درمان ام اس مراجعه کنید.

رژیم غذایی و ورزش

ورزش منظم برای سلامت جسمی و روانی مهم است، حتی اگر ناتوانی داشته باشید.

اگر حرکت بدنی دشوار است، شنا کردن یا ورزش در استخر می‌تواند کمک کننده باشد. برخی از کلاس‌های یوگا فقط برای افراد مبتلا به ام اس طراحی شده‌اند.

یک رژیم غذایی متعادل، کم کالری و سرشار از مواد مغذی و فیبر، به شما کمک می‌کند تا سلامت کلی خود را مدیریت کنید.

رژیم غذایی شما عمدتاً باید شامل موارد زیر باشد:

• انواع میوه‌ها و سبزیجات
• منابع بدون چربی پروتئین، مانند ماهی و مرغ بدون پوست
• غلات کامل و سایر منابع فیبر
• آجیل
• حبوبات
• لبنیات کم چرب
• مقدار کافی آب و سایر مایعات

هرچه رژیم غذایی شما سالم تر باشد، سلامت کلی شما بهتر است. شما نه تنها در کوتاه مدت احساس بهتری خواهید داشت، بلکه پایه و اساس آینده‌ای سالم تر را نیز پایه ریزی خواهید کرد.

در رژیم غذایی خود از موارد زیر نیز پرهیز کنید:

• چربی‌های اشباع شده
• چربی ترانس
• گوشت قرمز
• غذاها و نوشیدنی‌های سرشار از قند
• غذاهای سرشار از سدیم
• غذاهای بسیار فرآوری شده

اکثر افراد مبتلا به MS در زمان تشخیص بین 20 تا 50 سال سن دارند.

به طور کلی، ام اس در زنان بیشتر از مردان است.

میزان ام اس در نقاطی که نزدیک‌تر به خط استوا هستند کم‌تر است. این ممکن است با نور خورشید و قرار گرفتن در معرض ویتامین D مرتبط باشد. افرادی که قبل از سن 15 سالگی به مکان جدیدی نقل مکان می‌کنند، معمولاً در مقایسه با بعد از 15 سالگی، عوامل خطر MS مرتبط با مکان جدید را دریافت می‌کنند. کانادایی ها بالاترین میزان ام اس را در جهان تجربه می‌کنند.

داده‌های سال‌های 1999 تا 2008 نشان داد که هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم ام اس بین 8528 تا 54244 دلار در سال است.

میکروبیوتای روده ای و ام اس

همان@طور که گفته شد، بیماری ام اس نوعی بیماری خود ایمن یا اتوایمیون است که در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به سلول‌های خودی حمله می‌کند. یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های میکروبیوتای روده‌ای و متابولیت‌های آن‌ها(پست‌بیوتیک‌ها)، تنظیم فعالیت‌های ایمنی بدن است.

مطالعات مختلف نشان می‌دهند تنوع و تکثر میکروبیومی روده‌ای بیماران مبتلا به ام اس، با افراد سالم متفاوت است این تفاوت‌ها باعث تغییر در عملکرد سیستم ایمنی این افراد می‌شود. برای مثال مقاله چاپ شده در معتبرترین ژورنال پزشکی، نشان می‌دهد مهم‌ترین پروبیوتیک در افراد مبتلا به ام اس، ساکارومایسس است.

منبع